Άρθρο του δημάρχου Συκεών,
Μέλους Δ.Σ. ΚΕΔΚΕ, ΤΕΔΚ ν.Θεσσαλονίκης,
ΣΙΜΟΥ ΔΑΝΙΗΛΙΔΗ
Οι άνομες δραστηριότητες της Μονής Βατοπεδίου με τα περίεργα αυτοκρατορικά βυζαντινά χρυσόβουλα, τις πρωτοφανείς δικαστικές αποφάσεις, τους ύποπτους αποχαρακτηρισμούς, τις ανταλλαγές, συναλλαγές και δοσοληψίες με την κυβέρνηση, το ελληνικό δημόσιο και τους λειτουργούς του, την εμπλοκή των αρμόδιων υπουργών ή την κατά Σανιδά …παιδαριώδη παραπλάνησή τους, αναδεικνύουν - πέραν των άλλων - το σημαντικότατο ζήτημα της καταγραφής και αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας.
Οι απαιτήσεις των αγιορειτών του Βατοπεδίου άγγιξαν ακόμη και το νομό Θεσσαλονίκης, όπου σημειώθηκαν διεκδικήσεις, πωλήσεις και ανταλλαγές δεκάδων οικοπέδων στους δήμους Μίκρας, Πανοράματος, Θέρμης, Θερμαϊκού, Ωραιοκάστρου και αλλού.
Επιπλέον, η δημοσιογραφική έρευνα κατέδειξε ότι δεν είναι μόνο η Μονή Βατοπεδίου που απέκτησε τεράστιες εκτάσεις γης του ελληνικού δημοσίου, αλλά ότι υπάρχουν διεκδικήσεις χιλιάδων στρεμμάτων από μονές σε όλη τη χώρα.
Η κατάσταση αυτή φανερώνει την προχειρότητα με την οποία το ελληνικό κράτος διαχειρίζεται τη δημόσια ακίνητη περιουσία, τη στιγμή που οι δήμοι πληρώνουν ή οφείλουν τεράστια χρηματικά ποσά για την υλοποίηση των ρυμοτομικών τους σχεδίων.
Τη στιγμή που στο πολεοδομικό συγκρότημα Θεσσαλονίκης δεν υπάρχουν ελεύθερες εκτάσεις για την ανέγερση σχολείων ή όπου αυτές υπάρχουν, κινδυνεύουν να χαθούν και να οικοδομηθούν, επειδή το κράτος δεν έχει χρήματα για να πληρώσει τις αποζημιώσεις στους ιδιοκτήτες τους.
Τη στιγμή που η Θεσσαλονίκη διαθέτει ελάχιστους ελεύθερους κοινόχρηστους χώρους και σε κάθε κάτοικο αναλογούν λιγότερο από 2 τ.μ. χώρου πρασίνου - όταν στη Βόννη, για παράδειγμα, η αντίστοιχη αναλογία φθάνει τα 35 τ.μ. πρασίνου ανά κάτοικο!
Τη στιγμή που η Θεσσαλονίκη εξακολουθεί να κατέχει την αρνητική πρωτιά στη συγκέντρωση αιωρούμενων σωματιδίων, ιδιαίτερα επιβλαβών και επικίνδυνων ρύπων για την ανθρώπινη υγεία.
Η ακίνητη περιουσία του ελληνικού δημοσίου παραμένει αναξιοποίητη και είτε γίνεται έρμαιο στις βουλές του κάθε μοναστηριού που με «αυτοκρατορικά χρυσόβουλα» ή «τούρκικα κιτάπια» τη διεκδικεί είτε την οικειοποιούνται επιτήδειοι ιδιώτες, καταπατητές και οικοπεδοφάγοι.
Τα ακίνητα του ελληνικού δημοσίου μπορούν να αξιοποιηθούν υπέρ της κοινωνίας. Η πρόταση για τη δημιουργία «Τράπεζας Γης», οι εκτάσεις της οποίας θα ανταλλάσσονται με αντίστοιχες εντός του πολεοδομικού συγκροτήματος που είναι χαρακτηρισμένες για σχολεία και άλλες κοινόχρηστες και κοινωφελείς χρήσεις, είναι η μόνη που μπορεί να ξεπεράσει το εμπόδιο της έλλειψης πόρων του κράτους και να σώσει τους ελάχιστους εναπομείναντες ελεύθερους χώρους.
Αντί, λοιπόν, η αυτοδιοίκηση και το κράτος να πληρώνουν υπέρογκα ποσά για απαλλοτριώσεις, να «σέρνονται» στα δικαστήρια και να κατάσχονται περιουσιακά στοιχεία των δήμων, να αποχαρακτηρίζονται οικόπεδα από τις κοινωφελείς και κοινόχρηστες τους χρήσεις, θα μπορούσε το κράτος να αξιοποιήσει την αναξιοποίητη δημόσια γη προς όφελος του λαού.
Οι όποιες προφάσεις και αντιρρήσεις σχετικά με την υιοθέτηση της πρότασης, εδώ και 15 χρόνια, του υπογράφοντος για την «Τράπεζα Γης», έχουν καταρρεύσει. Η χρησιμότητά της έχει αποδειχθεί.
Η ιστορία δεκαετιών απέδειξε ότι τεράστιες εκτάσεις του δημοσίου χιλιάδων στρεμμάτων βρέθηκαν, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, στα χέρια ιδιωτών, εργολάβων, καταπατητών, μοναστηριών και κάθε λογής επιχειρηματιών.
Οι δημόσιοι λειτουργοί που επί τόσα χρόνια αρνούνται πεισματικά και χωρίς επιχειρήματα να προχωρήσουν στην υλοποίηση αυτής της πρότασης, έχουν αποκαλυφθεί και οι ευθύνες τους είναι βαρύτατες.
Η θεσμοθέτηση της «Τράπεζας Γης» σε νομαρχιακό επίπεδο μπορεί να αναδειχθεί σε πολύτιμο εργαλείο για την οριστική επίλυση του ζητήματος των αποζημιώσεων που απαιτούνται για την εφαρμογή των εγκεκριμένων ρυμοτομικών σχεδίων.